Orada neler oluyor – ve neden? Bunun bir versiyonu, herhangi bir meraklı bahçıvanın aklındaki kalıcı sorudur.
Sonbahar, değişen yaprakların ötesinde, bu çizgiler boyunca bol miktarda dramatik konu sağlar. Yaprak döken ağaçların yapraklarına bırakma sinyalini veren şey tam olarak nedir (belirli meşe ve kayınlar gibi aykırı türler hariç)?
Onlara yaprak dökmeyenler desek de, birçok kozalaklı ağacın iç iğneleri bize her sonbaharda aksini gösterir. Dökülmeye hazırlanırken neden belirgin bir şekilde sarı ve kahverengiye dönüyorlar?
Ve bir Kuzey kışının derin, soğuğu yaklaşırken, hangi bahçıvan uykuda olan tomurcukların ve bitkilerin diğer hassas görünen kısımlarının bozulmadan nasıl hayatta kaldığını merak etmez?
Bu tür fenomenleri açıklama açlığı beni bir başlangıç botanik kursuna ve beraberindeki ders kitabına götürdü. O zamandan bu yana geçen on yıllarda, bu dersleri tekrar tekrar gözden geçirdim.
Japon akçaağaç yaprakları ve diğer düşen yapraklar New York Botanik Bahçesi’nde zemini kaplıyor. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Görünüşe göre, cevap arayışımda yalnız değilim. Bu kursta kullanılan ders kitabı Brian Capon’un “Bahçıvanlar İçin Botanik: Bitkilerin Bilimine Giriş” adlı kitabı, yayımlandığı 1990 yılından bu yana 260.000’den fazla sattı. Ağustos ayında dördüncü baskısı yayınlandı.
Ve Bitki Bilimine Giriş kursu artık yıl boyunca New York Botanik Bahçesi’nde sanal olarak ve yüz yüze, yılda en fazla 12 oturum ve her birinde 20 öğrenciyle veriliyor. Botanik illüstrasyon, peyzaj tasarımı, psychedelic mantarlar ve paleobotanik gibi çeşitli konularda yıllık 700’den fazla tekliften biridir – tümü ülkenin en büyük bitki odaklı yetişkin sürekli eğitim programının bir parçasıdır. (Sonbahar-kış kataloğunu buradan pdf formatında inceleyebilirsiniz.)
Katıldığım derslerden belki de en büyük çıkarım: Bahçıvanlığımıza biraz botanik katmak, bahçedeki sonuçları iyileştirmeye yardımcı olabilir. Ama hepsinden önemlisi, bitkilerin çalışkan hayatlarını nasıl yaşadıklarına dair takdirimizi derinleştiriyor.
Sonbaharda, New York Botanik Bahçesi’ndeki kış bahçesi bal keçiboynuzu ağaçlarıyla (Gleditsia triacanthos) canlanır. Daha kısa günler ve daha soğuk hava, yapraklarda klorofil parçalanmasını tetikleyerek, başından beri orada olan sarı ve turuncu karotenoid pigmentlerin maskesini düşürür. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Ambar Kapaklarında Batten Down: Dormancy
Geçen yıl ölen, ancak Los Angeles’taki California Eyalet Üniversitesi’nde on yıllardır botanik profesörü olan Dr. Capon, uyku halinin “sanal bir metabolik duraklama” olduğunu yazdı.
Rockland County’deki Dominik Üniversitesi New York’ta biyoloji profesörü yardımcısı ve New York Botanik Bahçesi’nin botaniklerinden biri olan Regina Alvarez, ılıman bölgede, “soğukta hayatta kalmak için soğuk bir ortamda yaşamak için ekolojik bir adaptasyon” dedi. eğitmenler. “Bitkinin yaşam döngüsüne ve formuna bağlı olarak bunu farklı şekillerde yapıyorlar.”
Otsu bitkilerin iki seçeneği vardır: Yaşam döngülerini tamamlayabilirler ve bir sonraki yıl (yıllık) için geride sadece tohumlarını bırakabilirler veya toprak üstü kısımları ölüp kökleri ve rizomlar, soğanlar ve soğanlar gibi depolama organlarını devam ettirebilirler. uygun koşullar devam eder (bienaller ve uzun ömürlüler).
New York Botanik Bahçesi’nde sonbahar ihtişamıyla bir eğrelti yapraklı akçaağaç (Acer japonicum Aconitifolium), büyüme mevsimine hakim olan klorofil geri çekildikten sonra sıcak renkli yaprak pigmentleri merkez sahneye çıkıyor. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Ancak odunsu bitkiler tamamen bu şekilde sıkışamazlar. Genel savunmalarının bir parçası olarak yapraklarını bırakanların bile açıkta kalan kısımları vardır. Bunlar, gelecek yılın yaprak ve çiçeklerinin tomurcukları kadar küçük ve görünüşte savunmasız organları veya baharda tekrar uzamanın yeniden başlayacağı ince dalların ve dalların büyüyen uçlarını içerir.
Hazırlık aşamasında, gelişmemiş çiçekler, yapraklar veya sürgünler her sonbaharda üst üste binen tomurcuk pullarıyla kaplanabilir. Bazı türler, kapalı tomurcukları “soğuktan ve rüzgardan korumak için kalın bir reçineyle” kaplayabilir, dedi Leslie Day. ” ve botanik bahçesinde bir bitki bilimi eğitmeni.
Su geçirmez dolgu macunundan yararlanan sadece tomurcuklar değildir. Bazı böcekler de öyle. Day, örneğin bal arılarının tomurcuk pullarından ve diğer bitki parçalarından kazıdıkları reçineyi tükürükleriyle karıştırarak kovanlarındaki çatlakları kapatmak için yapıştırıcı olarak kullandıkları propolis ürettiklerini söyledi.
Antimikrobiyal dolgu macunu için bir başka beklenmedik uygulama: “Fareler ve eşek arıları gibi büyük davetsiz misafirleri, onları sokarak öldürdükten sonra taşıyamayacak kadar ağır olan mumyalamak için” dedi.
Not edildi: Doğa sağlar – ve hiçbir şeyi israf etmez.
Kışa hazırlanırken, birçok odunsu bitki gelişmemiş çiçeklerini, yapraklarını veya sürgünlerini örtüşen tomurcuk pullarıyla kaplar. Bazı türler ayrıca ekstra koruma için kapalı tomurcukları kalın bir reçineyle kaplayabilir. Kredi… Brian Capon
Renklendirme ve Bırakma
Daha kısa günler ve daha soğuk hava, çoğu yaprakta baskın pigment olan klorofilin parçalanmasını tetiklerken son programı izledik. Dr. Alvarez, başından beri destekleyici bir rol oynayan sarı ve turuncu karotenoidler de dahil olmak üzere, maskelenmemiş olanın aksesuar pigmentler olarak bilindiğini söyledi. Büyüme mevsiminde saklanmalarına rağmen fotosenteze yardımcı oluyorlardı.
Kızılcık, sumak veya kızıl meşede kırmızı ve mor olarak algıladığımız antosiyanin pigmentleri ise saklanmıyordu. Yapraklarda artan şeker konsantrasyonunu içeren kimyasal bir değişimin ürünleri olarak sonbaharda üretilirler.
Sonra – rengi ne olursa olsun, ama bizim zevkimize göre çok erken – yaprak döken ağaçların çoğunda yapraklar uçar. Büyük olayın zamanlaması, küçük absisyon bölgesindeki, her yaprak sapının tabanındaki dar bir hücre bandındaki ya da gövdeye ya da dala bağlandığı yaprak sapındaki kimyanın değişmesiyle belirlenir.
Day, “Bitki hormonları olmadan bunların hiçbiri olmazdı,” dedi.
Yaprak dökümünde hangi hormon iş başında? Absisik asit değil, “absisyon bölgesi” ima ediyor gibi görünüyor. Day, bu hormonun bitkiye tomurcuk pullarını oluşturmasını, büyümenin belirli yönlerini dinlenmeden önce durdurmasını ve hatta çimlenme için doğru zaman gelene kadar tohumu uykuda tutmasını söylediğini söyledi.
Bunun yerine, meyvelerin olgunlaşmasındaki rolüyle daha iyi bilinen etilenin katalizör olduğu artık anlaşılmıştır. (Meyve ve çiçekler, kendi özel absisyon bölgeleri ve zamanlamalarıyla, aynı şekilde, ne zaman dökülecekleri konusunda etilenden etkilenirler.)
Day, “Hücre zarlarını parçalamaya başlar ve yaprağın sonunda düşebileceği bu bölgeyi oluşturur,” dedi, “kendini kapatarak odunsu bitkilerde iz bırakır.” Su kaybını ve mantar istilasını önlemek için ince bir mantar tabakası oluşur.
Kuzeydeki bir Catalpa yaprağının (Catalpa speciosa) düşmesinden sonra geride kalan bir iz. Salıverme, her bir yaprak sapının gövdeye bağlandığı, tabanındaki dar bir hücre bandı olan küçük absisyon bölgesindeki kimya tarafından kontrol edilir. Ayırt edici yara izleri, kış ağacının tanımlanmasına yardımcı olabilir. Kredi… regina alvarez
Dr. Alvarez, her yara izinin ana hatlarının oval veya kalp gibi bir şekil oluşturduğunu söyledi. Bu çerçevenin içindeki noktalar, bitkinin damar dokularının, ksilem ve floem’in bağlandığı yeri ve gövde ile yaprak arasında sıvıları ilettiğini gösterir.
Bu izler çok belirgin olabilir. Onlara nasıl hiç bakmadım?
Böyle bir keşif için önünüzde çok sayıda bahçe kapalı kalma süresi vardır. Day ile “yaprak izi fotoğraflarına takıntılı hale geldiklerini” kabul eden Dr. Alvarez, yara izlerinin kış ağacı tanımlaması için yararlı bir araç olduğunu söyledi.
Day şöyle açıkladı: “Yaralara bakıp ‘Ah, bu bir Ailanthus’ veya ‘Bu bir at kestanesi’ demeyi öğreniyorsunuz.”
Örneğin, büyük bileşik yapraklarıyla at kestanesi (Aesculus hippocastanum), “arkasında küçük bir at nalı veya gülen surat izi gibi görünen bir iz bırakır” dedi.
Kışın New York Botanik Bahçesi’nin Benenson Süs İğne Yapraklı Ağaçları koleksiyonundan bir bölüm. Kozalaklı ağaçların genellikle dar yaprakları kışa uyum sağlar: Buz, kar ve rüzgarın etkilerine karşı daha geniş yapraklara göre daha az hassastır ve mumsu bir maddeyle kaplanmıştır. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Yapraklar Dökülmediğinde (En azından Hemen Değil)
Bu kadar mikroskobik bir gayrimenkul parçası tarafından nasıl bu kadar çok şey yönetilebilir?
Capon, “Etilenin yıkıcı etkilerinin yalnızca absisyon bölgesindeki hücrelerle sınırlandırılması, bitkilerin hormon sistemleri üzerinde uyguladıkları kesin kontrolü gösteriyor” diye yazdı.
Bu mühendislik hüneri hiçbir yerde, bütün kış ölü yapraklarını tutan, ancak ilkbaharda onları serbest bırakan yaprak döken ağaçlar ve çalılardan daha şaşırtıcı değildir. Bunu başarmak için, sadece o bağlantı noktasını – ölü bir yaprak ile hareketsiz bir dalın birleşimini – çalışır durumda tutmayı başarmaları gerekir. Saçma.
Beyazçamın (Pinus strobus) iç iğneleri dökülmeye hazırlanıyor. Kozalaklı ağaçlar, yaprak döken ağaçlar gibi yıllık bir kulübeyi tamamlamaz, ancak en eski iğnelerinin bir kısmı her yıl düşer. Her bir iğnenin ne kadar süre dayandığı, türe özgüdür ve iki yıldan dört veya daha fazlasına kadar değişir. Kredi… Margaret Roach
Marcescence adı verilen özellik, özellikle alt dallarda ve genç ağaçlarda bazı cadı elalarında (Hamamelis) ve bazı gürgenlerde (Carpinus), kayın (Fagus) ve meşelerde (Quercus) ortaktır.
Bilim adamları, kalıcı yaprakların uzun zaman önce, bitkilerin birlikte evrimleştiği büyük hayvanların otlamasına karşı bir adaptasyon olarak gelişmiş olabileceğini varsayıyorlar. Bir ağız dolusu ölü yaprak, çıplak bir dal ve körpe tomurcuklardan daha az lezzetli bir hedeftir; bu, günümüz geyiklerinin de anladığı bir şeydir.
Bahçıvanlar için bir bonus tasarım ipucu: Teknik olarak yaprak dökmeyen olmasa da, bir sıra marcesescent ağaç, neredeyse yıl boyunca etkili bir ekran sağlar.
Şubat ayında çiçek açan bir melez cadı fındığı (Hamamelis x intermedia Jelena) geçen yılın solmuş yapraklarını hâlâ tutuyor. Bazı yaprak döken odunsu bitkiler, ölü yapraklarını bahara kadar tutar; bu, sadece küçük bağlantı noktalarını çalışır durumda tutarak marcescence adı verilen bir özelliktir. Kredi… Margaret Roach
Sarı ve Kahverengi İç Kozalaklı İğneler
Yaprak dökmeyen bir şey için, teknik olarak yaprak dökmeyen olmasalar da, genellikle kozalaklı ağaçlara yöneliriz. Genellikle dar yaprakları kışa uyum sağlar: buz, kar ve rüzgarın etkilerine karşı daha geniş yapraklara göre daha az hassastır ve elementlere karşı koruma sağlayan mumsu bir madde ile kaplanmıştır.
Alvarez, “Onlar her zaman yeşildir,” dedi, “ama bu, iğnelerin her zaman aynı olduğu anlamına gelmez.”
Central Park Conservancy için çalışırken, Dr. Alvarez soruyu düzenli olarak sonbaharın başlarında, birçok kozalaklı ağacın iç yapraklarının sarı ve kahverengiye dönüştüğü zamandan başlayarak duyardı. “Ağaçların nesi var?” ziyaretçiler bilmek istedi.
Kozalaklı ağaçlar da yaşam döngülerinin bir parçası olarak yaprak dökümüne maruz kalır. Ancak bu sıralı bir süreçtir – yaprak döken ağaçlarınki gibi yıllık bir süreç değildir ve diğer zamanlarda ağaç boyunca veya dal uçlarında hastalık veya yaralanmaya işaret edebilecek renksiz yapraklarla karıştırılmamalıdır.
Her yıl en eski yapraklar solar ve düşmeye hazırlanır. Her bir iğnenin bundan önce ne kadar süre dayandığı, türe özgüdür ve iki yıldan dört veya daha fazlasına kadar değişir.
Kuşkusuz, süreç endişe verici görünebilir.
Yine de paniğe gerek yok. Ağaç yapraklarını nasıl okuyacağınızı biraz bilmeniz şartıyla sorun yok.
Margaret Roach, web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır. Bahçeye Giden Yol ve aynı isimli bir kitap.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
Sonbahar, değişen yaprakların ötesinde, bu çizgiler boyunca bol miktarda dramatik konu sağlar. Yaprak döken ağaçların yapraklarına bırakma sinyalini veren şey tam olarak nedir (belirli meşe ve kayınlar gibi aykırı türler hariç)?
Onlara yaprak dökmeyenler desek de, birçok kozalaklı ağacın iç iğneleri bize her sonbaharda aksini gösterir. Dökülmeye hazırlanırken neden belirgin bir şekilde sarı ve kahverengiye dönüyorlar?
Ve bir Kuzey kışının derin, soğuğu yaklaşırken, hangi bahçıvan uykuda olan tomurcukların ve bitkilerin diğer hassas görünen kısımlarının bozulmadan nasıl hayatta kaldığını merak etmez?
Bu tür fenomenleri açıklama açlığı beni bir başlangıç botanik kursuna ve beraberindeki ders kitabına götürdü. O zamandan bu yana geçen on yıllarda, bu dersleri tekrar tekrar gözden geçirdim.
Japon akçaağaç yaprakları ve diğer düşen yapraklar New York Botanik Bahçesi’nde zemini kaplıyor. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Görünüşe göre, cevap arayışımda yalnız değilim. Bu kursta kullanılan ders kitabı Brian Capon’un “Bahçıvanlar İçin Botanik: Bitkilerin Bilimine Giriş” adlı kitabı, yayımlandığı 1990 yılından bu yana 260.000’den fazla sattı. Ağustos ayında dördüncü baskısı yayınlandı.
Ve Bitki Bilimine Giriş kursu artık yıl boyunca New York Botanik Bahçesi’nde sanal olarak ve yüz yüze, yılda en fazla 12 oturum ve her birinde 20 öğrenciyle veriliyor. Botanik illüstrasyon, peyzaj tasarımı, psychedelic mantarlar ve paleobotanik gibi çeşitli konularda yıllık 700’den fazla tekliften biridir – tümü ülkenin en büyük bitki odaklı yetişkin sürekli eğitim programının bir parçasıdır. (Sonbahar-kış kataloğunu buradan pdf formatında inceleyebilirsiniz.)
Katıldığım derslerden belki de en büyük çıkarım: Bahçıvanlığımıza biraz botanik katmak, bahçedeki sonuçları iyileştirmeye yardımcı olabilir. Ama hepsinden önemlisi, bitkilerin çalışkan hayatlarını nasıl yaşadıklarına dair takdirimizi derinleştiriyor.
Sonbaharda, New York Botanik Bahçesi’ndeki kış bahçesi bal keçiboynuzu ağaçlarıyla (Gleditsia triacanthos) canlanır. Daha kısa günler ve daha soğuk hava, yapraklarda klorofil parçalanmasını tetikleyerek, başından beri orada olan sarı ve turuncu karotenoid pigmentlerin maskesini düşürür. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Ambar Kapaklarında Batten Down: Dormancy
Geçen yıl ölen, ancak Los Angeles’taki California Eyalet Üniversitesi’nde on yıllardır botanik profesörü olan Dr. Capon, uyku halinin “sanal bir metabolik duraklama” olduğunu yazdı.
Rockland County’deki Dominik Üniversitesi New York’ta biyoloji profesörü yardımcısı ve New York Botanik Bahçesi’nin botaniklerinden biri olan Regina Alvarez, ılıman bölgede, “soğukta hayatta kalmak için soğuk bir ortamda yaşamak için ekolojik bir adaptasyon” dedi. eğitmenler. “Bitkinin yaşam döngüsüne ve formuna bağlı olarak bunu farklı şekillerde yapıyorlar.”
Otsu bitkilerin iki seçeneği vardır: Yaşam döngülerini tamamlayabilirler ve bir sonraki yıl (yıllık) için geride sadece tohumlarını bırakabilirler veya toprak üstü kısımları ölüp kökleri ve rizomlar, soğanlar ve soğanlar gibi depolama organlarını devam ettirebilirler. uygun koşullar devam eder (bienaller ve uzun ömürlüler).
New York Botanik Bahçesi’nde sonbahar ihtişamıyla bir eğrelti yapraklı akçaağaç (Acer japonicum Aconitifolium), büyüme mevsimine hakim olan klorofil geri çekildikten sonra sıcak renkli yaprak pigmentleri merkez sahneye çıkıyor. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Ancak odunsu bitkiler tamamen bu şekilde sıkışamazlar. Genel savunmalarının bir parçası olarak yapraklarını bırakanların bile açıkta kalan kısımları vardır. Bunlar, gelecek yılın yaprak ve çiçeklerinin tomurcukları kadar küçük ve görünüşte savunmasız organları veya baharda tekrar uzamanın yeniden başlayacağı ince dalların ve dalların büyüyen uçlarını içerir.
Hazırlık aşamasında, gelişmemiş çiçekler, yapraklar veya sürgünler her sonbaharda üst üste binen tomurcuk pullarıyla kaplanabilir. Bazı türler, kapalı tomurcukları “soğuktan ve rüzgardan korumak için kalın bir reçineyle” kaplayabilir, dedi Leslie Day. ” ve botanik bahçesinde bir bitki bilimi eğitmeni.
Su geçirmez dolgu macunundan yararlanan sadece tomurcuklar değildir. Bazı böcekler de öyle. Day, örneğin bal arılarının tomurcuk pullarından ve diğer bitki parçalarından kazıdıkları reçineyi tükürükleriyle karıştırarak kovanlarındaki çatlakları kapatmak için yapıştırıcı olarak kullandıkları propolis ürettiklerini söyledi.
Antimikrobiyal dolgu macunu için bir başka beklenmedik uygulama: “Fareler ve eşek arıları gibi büyük davetsiz misafirleri, onları sokarak öldürdükten sonra taşıyamayacak kadar ağır olan mumyalamak için” dedi.
Not edildi: Doğa sağlar – ve hiçbir şeyi israf etmez.
Kışa hazırlanırken, birçok odunsu bitki gelişmemiş çiçeklerini, yapraklarını veya sürgünlerini örtüşen tomurcuk pullarıyla kaplar. Bazı türler ayrıca ekstra koruma için kapalı tomurcukları kalın bir reçineyle kaplayabilir. Kredi… Brian Capon
Renklendirme ve Bırakma
Daha kısa günler ve daha soğuk hava, çoğu yaprakta baskın pigment olan klorofilin parçalanmasını tetiklerken son programı izledik. Dr. Alvarez, başından beri destekleyici bir rol oynayan sarı ve turuncu karotenoidler de dahil olmak üzere, maskelenmemiş olanın aksesuar pigmentler olarak bilindiğini söyledi. Büyüme mevsiminde saklanmalarına rağmen fotosenteze yardımcı oluyorlardı.
Kızılcık, sumak veya kızıl meşede kırmızı ve mor olarak algıladığımız antosiyanin pigmentleri ise saklanmıyordu. Yapraklarda artan şeker konsantrasyonunu içeren kimyasal bir değişimin ürünleri olarak sonbaharda üretilirler.
Sonra – rengi ne olursa olsun, ama bizim zevkimize göre çok erken – yaprak döken ağaçların çoğunda yapraklar uçar. Büyük olayın zamanlaması, küçük absisyon bölgesindeki, her yaprak sapının tabanındaki dar bir hücre bandındaki ya da gövdeye ya da dala bağlandığı yaprak sapındaki kimyanın değişmesiyle belirlenir.
Day, “Bitki hormonları olmadan bunların hiçbiri olmazdı,” dedi.
Yaprak dökümünde hangi hormon iş başında? Absisik asit değil, “absisyon bölgesi” ima ediyor gibi görünüyor. Day, bu hormonun bitkiye tomurcuk pullarını oluşturmasını, büyümenin belirli yönlerini dinlenmeden önce durdurmasını ve hatta çimlenme için doğru zaman gelene kadar tohumu uykuda tutmasını söylediğini söyledi.
Bunun yerine, meyvelerin olgunlaşmasındaki rolüyle daha iyi bilinen etilenin katalizör olduğu artık anlaşılmıştır. (Meyve ve çiçekler, kendi özel absisyon bölgeleri ve zamanlamalarıyla, aynı şekilde, ne zaman dökülecekleri konusunda etilenden etkilenirler.)
Day, “Hücre zarlarını parçalamaya başlar ve yaprağın sonunda düşebileceği bu bölgeyi oluşturur,” dedi, “kendini kapatarak odunsu bitkilerde iz bırakır.” Su kaybını ve mantar istilasını önlemek için ince bir mantar tabakası oluşur.
Kuzeydeki bir Catalpa yaprağının (Catalpa speciosa) düşmesinden sonra geride kalan bir iz. Salıverme, her bir yaprak sapının gövdeye bağlandığı, tabanındaki dar bir hücre bandı olan küçük absisyon bölgesindeki kimya tarafından kontrol edilir. Ayırt edici yara izleri, kış ağacının tanımlanmasına yardımcı olabilir. Kredi… regina alvarez
Dr. Alvarez, her yara izinin ana hatlarının oval veya kalp gibi bir şekil oluşturduğunu söyledi. Bu çerçevenin içindeki noktalar, bitkinin damar dokularının, ksilem ve floem’in bağlandığı yeri ve gövde ile yaprak arasında sıvıları ilettiğini gösterir.
Bu izler çok belirgin olabilir. Onlara nasıl hiç bakmadım?
Böyle bir keşif için önünüzde çok sayıda bahçe kapalı kalma süresi vardır. Day ile “yaprak izi fotoğraflarına takıntılı hale geldiklerini” kabul eden Dr. Alvarez, yara izlerinin kış ağacı tanımlaması için yararlı bir araç olduğunu söyledi.
Day şöyle açıkladı: “Yaralara bakıp ‘Ah, bu bir Ailanthus’ veya ‘Bu bir at kestanesi’ demeyi öğreniyorsunuz.”
Örneğin, büyük bileşik yapraklarıyla at kestanesi (Aesculus hippocastanum), “arkasında küçük bir at nalı veya gülen surat izi gibi görünen bir iz bırakır” dedi.
Kışın New York Botanik Bahçesi’nin Benenson Süs İğne Yapraklı Ağaçları koleksiyonundan bir bölüm. Kozalaklı ağaçların genellikle dar yaprakları kışa uyum sağlar: Buz, kar ve rüzgarın etkilerine karşı daha geniş yapraklara göre daha az hassastır ve mumsu bir maddeyle kaplanmıştır. Kredi… New York Botanik Bahçesi Fotoğrafı
Yapraklar Dökülmediğinde (En azından Hemen Değil)
Bu kadar mikroskobik bir gayrimenkul parçası tarafından nasıl bu kadar çok şey yönetilebilir?
Capon, “Etilenin yıkıcı etkilerinin yalnızca absisyon bölgesindeki hücrelerle sınırlandırılması, bitkilerin hormon sistemleri üzerinde uyguladıkları kesin kontrolü gösteriyor” diye yazdı.
Bu mühendislik hüneri hiçbir yerde, bütün kış ölü yapraklarını tutan, ancak ilkbaharda onları serbest bırakan yaprak döken ağaçlar ve çalılardan daha şaşırtıcı değildir. Bunu başarmak için, sadece o bağlantı noktasını – ölü bir yaprak ile hareketsiz bir dalın birleşimini – çalışır durumda tutmayı başarmaları gerekir. Saçma.
Beyazçamın (Pinus strobus) iç iğneleri dökülmeye hazırlanıyor. Kozalaklı ağaçlar, yaprak döken ağaçlar gibi yıllık bir kulübeyi tamamlamaz, ancak en eski iğnelerinin bir kısmı her yıl düşer. Her bir iğnenin ne kadar süre dayandığı, türe özgüdür ve iki yıldan dört veya daha fazlasına kadar değişir. Kredi… Margaret Roach
Marcescence adı verilen özellik, özellikle alt dallarda ve genç ağaçlarda bazı cadı elalarında (Hamamelis) ve bazı gürgenlerde (Carpinus), kayın (Fagus) ve meşelerde (Quercus) ortaktır.
Bilim adamları, kalıcı yaprakların uzun zaman önce, bitkilerin birlikte evrimleştiği büyük hayvanların otlamasına karşı bir adaptasyon olarak gelişmiş olabileceğini varsayıyorlar. Bir ağız dolusu ölü yaprak, çıplak bir dal ve körpe tomurcuklardan daha az lezzetli bir hedeftir; bu, günümüz geyiklerinin de anladığı bir şeydir.
Bahçıvanlar için bir bonus tasarım ipucu: Teknik olarak yaprak dökmeyen olmasa da, bir sıra marcesescent ağaç, neredeyse yıl boyunca etkili bir ekran sağlar.
Şubat ayında çiçek açan bir melez cadı fındığı (Hamamelis x intermedia Jelena) geçen yılın solmuş yapraklarını hâlâ tutuyor. Bazı yaprak döken odunsu bitkiler, ölü yapraklarını bahara kadar tutar; bu, sadece küçük bağlantı noktalarını çalışır durumda tutarak marcescence adı verilen bir özelliktir. Kredi… Margaret Roach
Sarı ve Kahverengi İç Kozalaklı İğneler
Yaprak dökmeyen bir şey için, teknik olarak yaprak dökmeyen olmasalar da, genellikle kozalaklı ağaçlara yöneliriz. Genellikle dar yaprakları kışa uyum sağlar: buz, kar ve rüzgarın etkilerine karşı daha geniş yapraklara göre daha az hassastır ve elementlere karşı koruma sağlayan mumsu bir madde ile kaplanmıştır.
Alvarez, “Onlar her zaman yeşildir,” dedi, “ama bu, iğnelerin her zaman aynı olduğu anlamına gelmez.”
Central Park Conservancy için çalışırken, Dr. Alvarez soruyu düzenli olarak sonbaharın başlarında, birçok kozalaklı ağacın iç yapraklarının sarı ve kahverengiye dönüştüğü zamandan başlayarak duyardı. “Ağaçların nesi var?” ziyaretçiler bilmek istedi.
Kozalaklı ağaçlar da yaşam döngülerinin bir parçası olarak yaprak dökümüne maruz kalır. Ancak bu sıralı bir süreçtir – yaprak döken ağaçlarınki gibi yıllık bir süreç değildir ve diğer zamanlarda ağaç boyunca veya dal uçlarında hastalık veya yaralanmaya işaret edebilecek renksiz yapraklarla karıştırılmamalıdır.
Her yıl en eski yapraklar solar ve düşmeye hazırlanır. Her bir iğnenin bundan önce ne kadar süre dayandığı, türe özgüdür ve iki yıldan dört veya daha fazlasına kadar değişir.
Kuşkusuz, süreç endişe verici görünebilir.
Yine de paniğe gerek yok. Ağaç yapraklarını nasıl okuyacağınızı biraz bilmeniz şartıyla sorun yok.
Margaret Roach, web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır. Bahçeye Giden Yol ve aynı isimli bir kitap.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.