Avrupa başkentleri şu anda Microsoft’ta popüler kod adlarıdır. Norveç ve İrlanda başkentleri arasındaki sınır, soruları gündeme getiriyor.
Duyuru
En geç ilk ön yayına baktığınızda burada bir açıklama yapılması gerektiğini fark edeceksiniz. Dublin Microsoft’un PDC 2008’de VirtualPC görüntüsü olarak dağıttığı şeye daha yakından bakıyor. Aşağıda bulabilirsiniz c
rogram dosyalarımicrosoft işlem sunucusu bir dosya setup.exe“Microsoft İşlem Sunucusu Kurulumuna Hoş Geldiniz – Kod Adı: Oslo“.
Yani Oslo ve Dublin aynı şey mi? Hayır, ama Dublin bir zamanlar Oslo’nun bir parçasıydı (coğrafi olarak değil ama teknik olarak Microsoft’ta!).
Oslo, ilk kez Ekim 2008’de Microsoft SOA Konferansı’nda ve Kasım 2007’de TechEd Avrupa’da duyurulduğu gibi, hizmet modellemeyi, hizmet geliştirmeyi, hizmetlerin uygulanmasını ve izlenmesini içeren eksiksiz bir “Hizmet Odaklı Mimari (SOA)” ürünüydü. Ancak PDC 2008’de Microsoft, Oslo’yu “M” modelleme dilini merkeze alan saf bir modelleme platformu olarak sundu.
Dublin, PDC 2008’den kısa bir süre önce “Windows Uygulama Sunucusu” için bir kod adı olarak piyasaya sürüldü. Dublin, Windows Communication Foundation (WCF) tabanlı hizmetler ve Windows Workflow Foundation (WF) tabanlı iş akışları sağlamaya (“ana bilgisayar”) hizmet vermektedir. Böylece Dublin, daha önce kendi uygulama sunucusuna sahip olmayan genel .NET konseptindeki önemli bir boşluğu dolduruyor.
Yani Dublin, Oslo’nun daha önce “hizmet sağlayıcı” olarak tanımlanan kısmıdır. En azından kısmen, çünkü Microsoft, Windows Server’ı temel alan özerk hizmet olasılığına ek olarak, Windows Azure ile Microsoft sunucularındaki hizmetleri yönetme olasılığını da açmak istiyor. Dublin kurulum rutininde hala “Oslo” yazıyor olması, orijinal konseptten kalma bir durumdur. Aynı durum, .NET ad alanında da yer alan “Microsoft Process Server” adı için de geçerlidir. (Microsoft.ProcessServer) Dublin derslerinin uygulandığı yer.
Dublin’i zaten kapsamlı bir şekilde test ettim ve hala yerine getirilmemiş bazı istekler olmasına rağmen, kullanılabilir bir ürünün temel özellikleri Dublin’de Oslo ve “M” ye göre çok daha net bir şekilde görülebilir. Bu yüzden Dublin’i Oslo’dan ayrı bir proje olarak ayırmanın iyi bir karar olduğunu düşünüyorum.
Bu arada Dublin, .NET Framework’ün değil, Windows Server’ın bir parçası olmalıdır. PDC’de dağıtılan sürümde “Windows Uygulama Sunucusu” yazıyor. Ancak zaten bunun son isim bile olmaması gerektiğine dair söylentiler var, özellikle de Microsoft, Windows Vista’dan bu yana “Windows İşlem Etkinleştirme Hizmeti” (orijinal olarak “Windows Etkinleştirme Hizmeti”) için “WAS” kısaltmasını zaten kullanıyor.
Duyuru
Bakalım Microsoft, Windows, İşlem, Uygulama, Etkinleştirme, Sunucu ve Hizmet kelimelerinin daha önce kullanılmamış bir kombinasyonunu bulacak mı veya Redmond pazarlama makinesi başka kelimeler deneyecek mi…
Arka plan okuması olarak kendi katkımdan alıntı yapmak istiyorum: “Microsoft’taki Uygulama Sunucusunun Olaylı Tarihi”.
()
Haberin Sonu
Duyuru
En geç ilk ön yayına baktığınızda burada bir açıklama yapılması gerektiğini fark edeceksiniz. Dublin Microsoft’un PDC 2008’de VirtualPC görüntüsü olarak dağıttığı şeye daha yakından bakıyor. Aşağıda bulabilirsiniz c
rogram dosyalarımicrosoft işlem sunucusu bir dosya setup.exe“Microsoft İşlem Sunucusu Kurulumuna Hoş Geldiniz – Kod Adı: Oslo“.Yani Oslo ve Dublin aynı şey mi? Hayır, ama Dublin bir zamanlar Oslo’nun bir parçasıydı (coğrafi olarak değil ama teknik olarak Microsoft’ta!).
Oslo, ilk kez Ekim 2008’de Microsoft SOA Konferansı’nda ve Kasım 2007’de TechEd Avrupa’da duyurulduğu gibi, hizmet modellemeyi, hizmet geliştirmeyi, hizmetlerin uygulanmasını ve izlenmesini içeren eksiksiz bir “Hizmet Odaklı Mimari (SOA)” ürünüydü. Ancak PDC 2008’de Microsoft, Oslo’yu “M” modelleme dilini merkeze alan saf bir modelleme platformu olarak sundu.
Dublin, PDC 2008’den kısa bir süre önce “Windows Uygulama Sunucusu” için bir kod adı olarak piyasaya sürüldü. Dublin, Windows Communication Foundation (WCF) tabanlı hizmetler ve Windows Workflow Foundation (WF) tabanlı iş akışları sağlamaya (“ana bilgisayar”) hizmet vermektedir. Böylece Dublin, daha önce kendi uygulama sunucusuna sahip olmayan genel .NET konseptindeki önemli bir boşluğu dolduruyor.
Yani Dublin, Oslo’nun daha önce “hizmet sağlayıcı” olarak tanımlanan kısmıdır. En azından kısmen, çünkü Microsoft, Windows Server’ı temel alan özerk hizmet olasılığına ek olarak, Windows Azure ile Microsoft sunucularındaki hizmetleri yönetme olasılığını da açmak istiyor. Dublin kurulum rutininde hala “Oslo” yazıyor olması, orijinal konseptten kalma bir durumdur. Aynı durum, .NET ad alanında da yer alan “Microsoft Process Server” adı için de geçerlidir. (Microsoft.ProcessServer) Dublin derslerinin uygulandığı yer.
Dublin’i zaten kapsamlı bir şekilde test ettim ve hala yerine getirilmemiş bazı istekler olmasına rağmen, kullanılabilir bir ürünün temel özellikleri Dublin’de Oslo ve “M” ye göre çok daha net bir şekilde görülebilir. Bu yüzden Dublin’i Oslo’dan ayrı bir proje olarak ayırmanın iyi bir karar olduğunu düşünüyorum.
Bu arada Dublin, .NET Framework’ün değil, Windows Server’ın bir parçası olmalıdır. PDC’de dağıtılan sürümde “Windows Uygulama Sunucusu” yazıyor. Ancak zaten bunun son isim bile olmaması gerektiğine dair söylentiler var, özellikle de Microsoft, Windows Vista’dan bu yana “Windows İşlem Etkinleştirme Hizmeti” (orijinal olarak “Windows Etkinleştirme Hizmeti”) için “WAS” kısaltmasını zaten kullanıyor.
Duyuru
Bakalım Microsoft, Windows, İşlem, Uygulama, Etkinleştirme, Sunucu ve Hizmet kelimelerinin daha önce kullanılmamış bir kombinasyonunu bulacak mı veya Redmond pazarlama makinesi başka kelimeler deneyecek mi…
Arka plan okuması olarak kendi katkımdan alıntı yapmak istiyorum: “Microsoft’taki Uygulama Sunucusunun Olaylı Tarihi”.
()
Haberin Sonu